Andrzej Bartyński
(25 maja 1934, Lwów – 16 czerwca 2018, Wrocław)
Polski poeta,założyciel i prezes Klubu Inteligencji Niewidomej RP, radiesteta i bioenergoterapeuta.
Urodzony w rodzinie inteligenckiej (ojciec profesor Akademii Handlu Zagranicznego we Lwowie).
W okresie II wojny światowej pobierał nauki we Lwowie (polska szkoła powszechnej).
W 1943 osadzony w więzieniu przez gestapo za walkę w szeregach AK, stracił wzrok w wyniku przesłuchań.
Od 1946 roku związany z Wrocławiem.
Absolwent szkoły specjalnej dla niewidomych w Laskach pod Warszawą oraz I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu, polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim.
Działał już wówczas w Koła Młodych przy Oddziale Wrocławskim ZLP.
Uczył się też śpiewu i występował jako pieśniarz.
Debiut wierszem „Rapsod o Jesieninie” (1956) .
Współzałożyciel wrocławskiej grupy młodych poetów i plastyków (działalność 1956-1958), wydawnictwa „Dojrzewające słowa” (1958).
Współpracował z wydawnictwami:
- „Nowe Sygnały” (1956-1957),
- „Kierunki” (1957-1959),
- „Współczesność” (1958-1964).
- „Życiem Literacki: (1975-1967),
- „Poezja” (1974-1977),
- „Regiony” (1986),
- „Wiara i Odpowiedzialność” (1988).
Laureat wielu konkursów, odznaczany wieloma medalami (np. „Budowniczy Wrocławia” (1967), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim (1972),Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985).
Wydał (wiersze, twórczość wybrana):
- „Dalekopisy”, 1957,
- „Zielone wzgórza”, 1960,
- „Komu rośnie las?”, 1965,
- „Ku chwale słońca”, 1974,
- „Gdzie Rzym, gdzie Krym, gdzie bar Cin-Cin”, 1977,
- „Wróć, bo czereśnie”, 1977,
- „Wojna. Wyspa. Skarabeusz”, 1982,
- „To są ojczyzny moje”, 1999,
- „Taki świat” – trylogia poetycka, 2001.