Wojciech Jerzy Belon
(14 III 1952, Kwidzyn – 4 maja 1985, Kraków)
Mieszkał w wielu miejscowościach, Kwidzynie, Opolu Lubelskim, Skarżysku-Kamiennej, Busku-Zdroju, Krakowie.
Pieśniarz, kompozytor, poeta, zapalony turysta, członek PTTK, zawsze z gitarą.
Występować zaczął już jako licealista, tworzył teksty i muzykę, założył Wolną Grupą Bukowina, z którą zadebiutował w latem 1971 roku piosenką „Ponidzie” (w Szklarskiej Porębie, na festiwalu piosenki turystycznej).
Próbował dostać się na UJ na historię sztuki, krótko uczył się w Studium Nauczycielskim w Tarnowie,na wydziale wychowania muzycznego, studiował filozofię na UJ. Kochał Kraków, tu zamieszkał z żoną (Joanna Kornaga) i córką (Olga). Dla nich napisał wiele wierszy i piosenek.
Ze swoim zespołem występował na przeglądach i festiwalach piosenki turystycznej, zdobywając wiele nagród i wyróżnień, dawał koncerty w całym kraju, zyskując sławę i uznanie wśród miłośników piosenki poetyckiej.
Krótko występował z zespołem „wawele”, później najczęściej sam lub z przyjaciółmi z grupy Bukowina, pochowany w Busku-Zdroju.