Tytus Junius Benni
(26 grudnia 1877, Warszawa – 1 listopada 1935, Warszawa)
Językoznawca.
Zajmował się głownie fonetyką.
Wybitny specjalista w tej dziedzinie, habilitował się na UJ w 1914 roku.
W latach 1920-1923 wykładowca na UW (Warszawa).
Autor m. in.:
- „O akcencie polskim: spostrzeżenia i pomiary” (1916),
- „Fonetyka opisowa” w „Gramatyce języka polskiego” (1923),
- „Palatogramy polskie” (1931.
Zaadaptował i przełożył dla polskich potrzeb podręcznik L. Roudeta ” Zasady fonetyki ogólnej:.
Pracował w Towarzystwie Miłośników Języka Polskiego, komisji opracowującej „Prawidła poprawnej wymowy polskiej”.
Jeden z założycieli Instytutu Fonetycznego przy Instytucie Głuchoniemych w Warszawie, a następnie Instytutu Fonetycznego Uniwersytetu Warszawskiego.