Beorn – jeden z bohaterów powieści J.R.R Tolkien’a „Hobbit”. Beorn był to olbrzymi niezwykle umięśniony mę czyzna, z gęstą brodą. Ubrany w wełnianą „bluzę” sięgającą do kolan, łydki i ramiona miał nagie.
Jego atrybutem był ogromny topór, na którym często się podpierał. Potrafił on „zmieniać skórę” tzn., że czasem mógł być ogromnym czarnym niedźwiedziem, a czasem ogromnym silnym, czarnowłosym mężczyzną.
Potrafił on także rozmawiać ze zwierzętami. Mówiono, że jest on niedźwiedziem potomkiem dawnych wielkich niedźwiedzi, który żyły w górach zanim zjawiły się tam olbrzymy lub potomkiem pierwszych ludzi, którzy mieszkali tu zanim Smaug i inne smoki przybyły w te strony, a gobeliny osiadły w górach. Prawdopodobnie przybył on do lasu dębowego z Gór Mglistych i osiedlił się tam na stałe w dużym drewnianym domu.
Jako człowiek zajmował się hodowlą bydła i koni oraz pracą przy pasiece, natomiast jako niedźwiedź wędrował daleko. Nie jadał on mięsa zwierząt domowych ani dzikich, nigdy także nie polował. Żywił się on przeważnie śmietanką i miodem.Pomimo groźnego wyglądu miał on bardzo dobre i wrażliwe serce, wypełnione miłością do przyrody.
Żył w wielkiej harmonii z przyrodą, czuł się jej częścią. Nie lubił odpowiadać na pytania, nie przepadał także za krasnoludami i gośćmi, ale mino to ugościł u siebie wędrowców. Po mimo wszystko był on straszliwy dla swoich wrogów. Był on odporny na wszelakie czary, oprócz swoich.
Nie należało wymawiać przy nim i w okolicach jego domu słów: kuśnierz, kożuch, futro, mufka itp. albowiem źle on na nie reagował. Lubił on samotnie przebywać na Samotnej Skale zapatrzony w Księżyc mówić sam do siebie w języku niedźwiedzi oraz spędzać czas w samotności na świeżym powietrzu.
Autor: Gabrysia, Justyna, Adrian
