Kazimierz Brakoniecki
(Pseudonim: (B); KB)
(12 grudnia 1952, Barczewo)
Poeta, eseista, krytyk literacki, redaktor, animator kultury.
Mieszkaniec Olsztyna.
Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika, polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1976), Podyplomowego Studium Działalności Kulturalnej UW (1988).
Debiut wierszami „Petycja”,„Skronie słowa”, „Śmierć mistrza”, „Wieczorem poeta zdejmuje maskę…” (1975) w wydawnictwie „Nowy Wyraz”.
Krótko pracownik Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu, następnie ponownie w Olsztynie (bibliotekarz, redaktor, instruktor, w Bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”, w Bibliotece Ośrodka Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego, w Instytucie Kształcenia Nauczycieli), Biurze Wystaw Artystycznych (główny specjalista do spraw programowych).
Założyciel Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w Olsztynie.
Swą twórczość (prozę, eseje, szkice, recenzje) publikował w czasopismach:
- „Gazeta Olsztyńska” (1978- -80),
- „Poezja” (1979, 1981-83, 1989),
- „Punkt” (1979-81),
- „Słowo na Warmii i Mazurach” (1978-81).
- „Borussia” (od 1991 redaktor naczelny).
Twórczość (wybrana):
- „Zrosty” 1979,
- „Żywoty” 1982,
- „Wiersze fizyczne” 1985,
- „Tożsamość” 1988,
- „Idee” 1991,
- „Olśnienia” 1992,
- „Metaxu” 1993,
- „Światowanie” 1999,
- „Muza domowa” 2000,
- „Światologia” 2001,
- „Moralia” 2002,
- „Warmiński budda” 2007,
- „Europa minor” 2007,
- „Historie bliskoznaczne” 2008,
- „Chiazma” 2012,
- „Terra Nullius” 2014,
- „Obrazy polskie” 2017.