Roman Brandstaetter
(3 stycznia 1906, Tarnów – 28 września 1987, Poznań)
Pisarz, poeta, publicysta, dramaturg i tłumacz (dramatów Szekspira oraz poezji biblijnej), pochodzenia żydowskiego.
Jego dziadek też był twórcą, pisał opowiadania i nowele w języku hebrajskim.
Znawca Biblii.
Absolwent UJ (filozofia, filologia polska).
Nauczyciel w warszawskim gimnazjum żydowskim.
Współpracownik „Chwili” i „Nowego Dziennika”.
Debiut w 1928 roku cyklem wierszy „Jarzma”.
W czasie II wojny światowej przebywał początkowo w Wilnie, potem wyjechał na Bliski Wschód, w latach 1941-1946 mieszkał w Jerozolimie, zmienił wówczas wiarę na katolicką. Chrzest przyjął w Rzymie.
W 1948 roku powrócił do kraju.
Twórczość (wybrane utwory, tomiki wierszy, rozprawy, artykuły):
- „Droga pod górę” (1931),
- „Węzły i miecze” (1932),
- „Legion żydowski Adama Mickiewicza” (1932),
- „Węzły i miecze” (1932),
- „Królestwo trzeciej świątyni” (1933),
- „Tragedia Juliana Klaczki” (1933),
- „Sprawa poezji polsko-żydowskiej” (1933),
- „Jerozolima światła i mroku” (1935),
- „Powrót syna marnotrawnego” (1944),
- „Noce narodowe” (1946-48),
- „Znaki wolności” (1953),
- „Marchołt” (1954),
- „Teatr świętego Franciszka” (1958),
- „Ja jestem Żyd z „Wesela” (1972),
- „Słowo nad słowami” (1964),
- „Cztery poematy biblijne” (1972),
- „Jezus z Nazaretu” (1967-73),
- „Krąg biblijny” (1975),
- „Inne kwiatki świętego Franciszka z Asyżu” (1976).
Brandstaetter tłumaczył z języka hebrajskiego (np. „Psałterz” 1968), a także z języka niemieckiego, angielskiego (np. W. Szekspira), francuskiego, holenderskiego i czeskiego.