Bertolt Brecht
(właśc. Eugen Berthold Friedrich Brecht)
(10 lutego 1898, Augsburg, Niemcy – 14 sierpnia 1956, Berlin, Niemcy)
Niemiecki pisarz, dramaturg, teoretyk teatru, inscenizator, poeta.
Debiutował jako ekspresjonista w 1923 roku w teatrze „Baalem”, utworem który powstał w 1918 roku.
Był współpracownikiem wybitnych inscenizatorów, np.:
- Maxa Reinhardta,
- Erwina Piscatora.
Wiele też działał samodzielnie.
W okresie 1924–1926 pracował jako dramaturg i reżyser Deutsches Theater w Berlinie.
Po wojnie dyrektorował Berliner Ensamble.
Pozostawił po sobie 30 dramatów, wśród nich „Operę za trzy grosze”, przeróbkę „Opery żebraczej” Johna Gaya, do muzyki Kurta Weilla.
Napisał ponadto:
- „Galileusza” 1938,
- „Matkę Courage i jej dzieci”, 1939,
- „Karierę Artura Ui”, 1941,
- „Kaukaskie kredowe koło”, 1944.
Przez kilka lat tułał się po Europie jak emigrant. Prawdopodobnie też dlatego jego teatr przesycony jest polityką, dydaktyzmem i polemiką ze światem wartości.
Jego sztuka wywarła wpływ na dzieje współczesnego teatru, co daje się zauważyć w pracach K. Swinarskiego czy Friedricha Dürrenmatta.
Pisarskie credo twórcy zawiera się w eseju „pięć trudności przy pisaniu prawdy”.
„Ten, kto chce dziś walczyć z kłamstwem i niewiedzą, kto chce pisać prawdę, musi przezwyciężyć pięć trudności.
Musi mieć odwagę pisania prawdy, choć wszędzie jest gnębiona; mądrość rozpoznawania jej, choć wszędzie jest skrywana;
sztukę, by nadać jej uchwytność oręża;
osąd właściwego wyboru tych, w których dłoniach będzie skuteczna;
chytrość, by ją wśród nich rozpowszechniać”.