Iosif Aleksandrowicz Brodski
(24 maja 1940, Petersburg, Rosja – 28 stycznia 1996, Brooklyn Heights, USA)
Rosyjsko-amerykański poeta i eseista.
Tłumacz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1987.
Uczeń i duchowy spadkobierca poetki Anny Achmatowej (1889-1966) i W.H. Audena (właśc. Wystan Hugh Auden, 1907-1973).
W ZSRR skazany na przymusowe roboty za pasożytnictwo w 1964.
W 1972 pozbawiony obywatelstwa i wydalony ze Związku Radzieckiego.
Zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie wykładał na różnych uczelniach.
Pisał eseje, tworzył lirykę filozoficzno-medytacyjną, intelektualną.
Napisał autobiografię „Półtora pokoju” (1985).
Krytyce nazywają go neoklasykiem.
Wybrana twórczość:
(po rosyjsku)
- „Izaak i Abraham” (1963),
- „Wiersze i poematy” (1965),
- „Postój na pustyni” (1970),
- „Koniec pięknej epoki” (1977),
- „Elegie rzymskie” (1982),
- „Urania” (1987),
- „Uwagi paprotnika” (1990),
- „Kapadocja” (1993),.
(po angielsku)
- „Wielka elegia dla Johna Donne’a” (1967),
- „Poezje wybrane” (1973),
- „Wiersze ostatnie” (1996)
- „Wiersze bożonarodzeniowe” (2001).
Dramaty
- „Marmur”
Eseje
- „Znak wodny” (1992),
- „Pochwała nudy” (1995).