- Wiersz z gatunku liryki opisowej.
- Składa się z trzech czterowersowych zwrotek.
- Liczba sylab w wersach jest taka sama (8), co determinuje rytmiczność i lekkość utworu.
- Występują rymy dokładne i niedokładne.
- Tematem wiersza jest mała delikatna brzózka, bezbronne drzewko.
- Na razie to maleństwo, ale przed nią obowiązki prawdziwej dużej brzozy.
- I choć nastąpi to za wiele lat podmiot liryczny zastanawia się jak brzózka spełni to zadanie.
- Twórca ożywił i uosobił przyrodę, zachowuje się bowiem jak człowiek.
- Podmiot liryczny nie pokazuje się czytelnikowi, skrywa się za przedstawiona sytuacją.
- Poznajemy go poprzez jego obserwacje i uczucia (wzruszenie, zdumienie, fantazja).
- Podobnie adresat nie jest jasno określony.
- Utwór ma charakter symboliczny, brzózka to przenośne pokazanie dzieciństwa, a późniejsze przewidywania to dorosłość.
- Wiersz o przyrodzie jest też wierszem o życiu.
- Występują środki artystyczne, m. in. epitety (np. „leśne niebo”), przenośnie (np. „obłoczek przezroczysty z leśnego nieba spłynął”), zdrobnienia (np. „listki”, „brzózka).
To nie liście i nie listki,
Nie listeczki jeszcze nawet –
To obłoczek przezroczysty,
Pozłociście zielonawy.
Jeśli jest gdzieś leśne niebo,
On z leśnego nieba spłynął,
Śród ogrodu zdziwionego
Tuż nad ziemią się zatrzymał.
Ale żeby mógł zzielenieć,
Z brzozą się prawdziwą zmierzyć,
Ściemnieć, smugę traw ocienić –
– Nie, nie mogę w to uwierzyć.