Sztuka [malarstwo, rzeźba, grafika, fotografia i inne dziedziny]

Słowo o korzeniach francuskich. Oznacza opakowanie. W sztuce współczesnej związane jest z opakowywaniem, zasłanianiem przedmiotów, fragmentów architektury, natury. Największe tego typu formy tworzy G. Christo, 13 czerwca 1935 – Gabrowo, 31 maja 2020, Nowy Jork […]

Tendencje w sztuce współczesnej. Wyrażają się odrzuceniem tradycyjnych norm estetycznych. Amorfizm łączy się z zerwaniem z wszelką harmonią dzieła sztuki,  wynikającym ze świadomie destrukcyjnych poczynań twórcy. U podstaw amorfizmu leży świadomość związana z absurdalnością natury […]

Pojęcie odnosi się do stylu. W architekturze starożytnej Grecji to zespół cech budowli, głównie świątyni. Wyodrębniono go ze względu na zastosowane proporcje, konstrukcję, rodzaj zdobie i wykorzystanie określonego porządku (doryckiego, korynckiego lub jońskiego).

Programy kompozycyjne, dekoracyjne i użytkowe założeń ogrodowych. Zaliczane są tu budowle, np. oranżerie, budynki mieszkalne, altany, ciągi komunikacyjne, bramy schody, urządzenia wodne – baseny, strumyki, elementy dekoracyjne – pergole, balustrady, kraty. Projektowano je w odpowiedzi […]

Dzieło sztuki w rozmaitych dziedzinach. Może być w literaturze, grafice, teatralne, malarskie, filmowe. Musi być uznane przez odbiorców kilku epok, różne pokolenia. Podziw zyskało u ludzi odmiennych światopoglądów i upodobań. Arcydzieło musi spełniać określone zadania […]

Z włoskiego wyrażenie oznacza biedna sztuka. Określenie sztuki tworzonej przy użyciu materiałów i surowców naturalnych, uznawanych za „nieartystyczne”. Mogą to być kamienie, patyki, piasek, deski, cegły. Artyści używając takich materiałów zwracali uwagę na sens kreacji, […]

Jakość dzieła realizującego wartości estetyczne w sposób wyjątkowy, nieprzeciętny i sugestywny. Jest świadectwem mistrzostwa twórcy. Stanowi dowód sprawności warsztatowej artysty i jego indywidualnych uzdolnień. Świadczy także  o samowiedzy łączonej z pełnym wykorzystaniem potencjalnych możliwości pisarskich, […]