Rodzaje i gatunki literackie, poetyka

Budowa utworu literackiego bez wyraźnego uporządkowania. Fragmentaryczna kompozycja składająca się z epizodów. Nie ma podsumowania, są za to niedopowiedzenia. Charakteryzuje się otwartym zakończeniem dając możliwość wykorzystania wyobraźni przez czytelnika.

Gatunki i formy oralne (ustne). Uroczyście wyrażone wyrazy współczucia i żal z powodu śmierci bliskiej osoby.

Element j językowy, który podporządkowany jest regułom określonej budowy i zasadom łączenia jednostek o stałych cechach językowych. Stanowi podstawę schematu, powtarzającego się regularnie w wersie lub strofie. W wierszu polskim w funkcji konstant występują: liczba […]

Element stały. W poezji są to uporządkowane w określonym układzie elementy językowe. Tworzą one określony wzorzec rytmiczny.

Typ obrazowania, w którym artysta nie ogranicza swej wyobraźni, Przedstawia rzeczywistość w sposób wolny od ograniczeń. Odwołuje się np. do poetyki snu. Niekiedy świat przedstawia jako wynik niezwykłych skojarzeń. Stosuje humor, groteskę i karykaturę  do […]

Utwor historyczny (gatunek prozy historycznej). Uprawiany w tzw. okresie przednaukowym. Obejmuje albo bieżące wydarzenia, albo wydarzenia z przeszłości. Może dotyczyć też jednych i drugich. Zazwyczaj kronikarze trzymali się faktów, choć lubili je łączyć z fikcją […]

Forma literacko-publicystyczna,. Zbliżona jest do felietonu. Często uprawiana na łamach tygodników kulturalnych. Zajmuje się bieżącymi faktami życia kulturalnego, obyczajowego, społecznego, politycznego. Rejestruje fakty w sposób szczególny, naznaczony literackim ujęciem rzeczywistości, śmiałością komentarza i elementami fikcji […]

Jedna z odmian literatury sensacyjnej. Ma charakter powieści lub opowiadania, których fabułę stanowi zbrodnia oraz sposób jej wykrycia i rozszyfrowania przestępcy. Istnieje szereg typów powieści kryminalnej. Zazwyczaj mamy do czynienia z kryminałem, gdzie  bohaterem jest […]

Do końca XVIII wieku nie traktowano dzieci poważnie. Nie starano się tez zaspokajać ich specyficznych potrzeb. Uważano dzieci za miniatury dorosłych. Jako książki dla nich przygotowywano skróty i adaptacje książek dla dorosłych (np. „Przypadki Robinsona […]

Zaliczamy do tego działu książki, które formują idealistyczne spojrzenie na rzeczywistość. Wywołują marzenia o życiu w doskonałym, nieskazitelnym świecie. Często ten świat jest po prostu nierealny.