Rodzaje i gatunki literackie, poetyka

Narracja odautorska to opowieść prowadzona przez trzecioosobowego  narratora, który nie należy do świata przedstawionego i jest obdarzony  wieloma kompetencjami, przede wszystkim jest wszechwiedzący i wszechobecny. Wypowiada swoje opinie, sugeruje czytelnikowi ocenę zdarzeń i postaci. Używa […]

Jest to opowieść prowadzona przez trzecioosobowego narratora. Narrator przyjmuje punkt widzenia bohatera powieściowego. Narrator ogląda to samo, co postać. Podobnie postrzega rzeczywistość i ludzi, mówi także ich językiem. Ten sposób wprowadzania  myśli i uczuć bohatera […]

Nastrój wiersza to odzwierciedlenie emocji w utworze poetyckim. Są to uczucia, jakie towarzyszą osobie mówiącej w utworze.

Jeden z najbardziej znanych motywów horacjańskich.  Źródło toposu nieśmiertelności poety (artysty). Wynika z przekonania, że trwałość sztuki zapewnia wieczną pamięć o twórcy. Topos poezji zapewniającej nieśmiertelność znany był już w antyku. Wystarczy wymienić Homera i […]

Forma przejściowa między wierszem regularnym (charakteryzującym się regularną powtarzalnością jednostek rytmicznych w kolejnych wersach) a wierszem wolnym (pozbawionym regularności w wersyfikacji. Nieregularny wiersz metryczny cechuje albo odstępstwo od liczbowej powtarzalności elementów rytmicznych, albo różnice jakościowe […]

Termin przeniesiony do literatury z muzyki. Używany jest jako określenie utworu literackiego, zwykle poetyckiego. Przedstawia on najczęściej rozmyślania nocne, w scenerii nocnej, z opisem nocnego krajobrazu. Przykład: J. Lechoń, „Nokturn” Cóż ja jestem? Liść tylko, […]

Krótki utwór beletrystyczny pisany prozą, którego najważniejsze cechy to: jednowątkowa akcja, zwięzła kompozycja (zawiązanie akcji, punkt kulminacyjny, puenta (morał), klarowne, jednoznaczne zakończenie, najczęściej brak opisów i komentarzy. Inne formy zbliżone do noweli to obrazek, opowieść czy […]

Forma epicka lub liryczna zbliżona do bylin. Uprawiana w literaturze rosyjskiej w latach 20. i 30. XX wieku. Związana z aktualną tematyką. Poruszała problematykę powiązaną z przemianami rewolucyjnymi w Rosji.

Jedna z ważniejszych kategorii poetyckich. Powstaje w wyniku plastycznych właściwości języka poetyckiego. Jest także wynikiem tworzenia przez poetę silnych wizualnych wyobrażeń. W rozumieniu współczesnym nie jest odbiciem jakiejś postrzeganej rzeczywistości, ale sumą wszystkich elementów wierszowanych. […]

Element świata utworu lirycznego. Stworzony za pomocą środków językowych, które silnie oddziałują na wyobraźnię czytelnika. Ważną cechą obrazu poetyckiego jest jego niedosłowny, metaforyczny charakter, oddający znaczenia i sens utworu.