Rodzaje i gatunki literackie, poetyka

Utwory tzw. II obiegu. Dotyczy wydawnictw nieoficjalnych, zakazanych. Utwory wydawane bardzo często anonimowo. Nazywano to niekiedy bibułą, choć nie chodzi o rodzaj papieru. Utwory stanowiły odpowiedź na ważne wydarzenia. Był to rodzaj komentarza dotyczący wydarzeń, […]

Nazwa wywodzi się z języka francuskiego: vaudeville. Określa formę widowiska o charakterze słowno-muzycznym. Ojczyzną jest Francja, a wodewil powstał pod koniec XVII wieku. Całość składa się z piosenek, tańców, monologów, kupletów,  czyli satyrycznych piosenek, gdzie […]

Wspomnienia – tekst literacki dotyczący minionych zdarzeń, których świadkiem lub uczestnikiem był autor.

Rymowany tekst niewielkich rozmiarów. Wygłaszają go najczęściej dzieci w trakcie zabaw/. Wyliczanka decyduje kto z uczestników rozpoczyna np. konkretną zabawę. Ostatnia sylaba wyliczanki ma znaczenie najważniejsze,  dokonuje wyboru. Tekst  najczęściej nie ma znaczenia, niekiedy bywa […]

Uzależniony od reguł systemu wersyfikacyjnego stały, idealny uklad okreśłonych komponentów językowych. Stary schemat wersyfikacyjny, realizowany w sposób regularny na przestrzeni wersu lub strofy.

Szczególny typ utworu literackiego. Wywodzi się z literatury ludowej. Stanowi jedną z odmian zabawy literackiej pisarza z czytelnikiem. Autor konstruuje utwór na  zasadzie nieformalnego pytania o jakąś rzecz, nazwę lub czyjeś nazwisko. Daje odbiorcy liczne […]

Rodzaj zakończenia, które nie zamyka definitywnie fabuły. Nie rozstrzyga także losów bohaterów. Występuje w dramacie i powieści.

W twórczości średniowiecznej utwór żałobny. Porusza głownie tematykę religijną. Najczęściej jest to płacz nad śmiercią Chrystusa. Wyraża smutek i ból Matki Boskiej po stracie syna. W literaturze polskiej żale miały niekiedy charakter patriotyczny, był to […]

Uważane za gatunki twórczości estradowej. Krótki tekst narracyjny. Posiada zaskakującą, humorystyczną puentę. Teksty te łamią tabu obyczajowe, polityczne, środowiskowe, Przekazywane są podczas spotkań towarzyskich, występów estradowych. najczęściej ustnie. Niekiedy bywają publikowane w wydawnictwach czy książkach. […]

Jeden z najważniejszych wymogów poetyki klasycznej. Nakazuje przestrzeganie w dramacie jedności: miejsca, czasu, akcji