Kierunek ten czerpał zasady estetyczne z antyku.
Główne cechy:
- prostota wyrazu, zwięzłość,
- harmonia formy, statyczność, spokój,
- piękno osiągane przez zastosowanie określonych proporcji,
- symetria jako zasada kompozycji,
- perspektywa linearna,
- w sztuce malarskiej pusta przestrzeń jako istotny składnik obrazu,
- zasada decorum – stosowność stylu do tematu,
- współistnienie motywów chrześcijańskich z mitologicznymi,
- bogata ornamentyka niezaciemniająca klarowności bryły,
- zerwanie ze średniowieczną jednoczesnością przedstawień malarskich,
- tematyka mitologiczna, religijna, historyczna i dotycząca życia codziennego; portrety,
- wprowadzenie erotyki, eksponowanie urody ciała kobiecego i męskiego w akcie,
- wprowadzenie realistycznie przedstawionej postaci dziecka na równi z innymi członkami rodziny