- Wiersz zaliczany do liryki opisowo-refleksyjnej.
- Składa się z 6 strof po dwa wersy, różnej długości.
- Występują rymy żeńskie, parzyste.
- Podmiot liryczny to wędrowiec, podróżnik, turysta, szukający szczęścia.szu
- Tematem jest dom rodzinny jako wartość.
- Dom rodzinny rozumiany jako Polska, która gwarantuje szczęście.
- Nie trzeba szukać szczęścia po całym świecie, choć podróże są interesujące, jeśli ma się gdzie wracać.
- Obrazy szczęścia to ogródek z kwiatami.
- Poeta zastosował środki stylistyczne, np. epitety („ogródek wiejski”, „świat nowy”, „imię polskie”), uosobienia („ogródek wiejski, co się kwiatami śmieje”).
Szukałem tego w Paryżu, szukałem w Berlinie i Rzymie,
A to za oknem było i miało polskie imię.
Myślałem że to potęga, świat nowy, nowe dzieje,
A to ogródek wiejski, co się kwiatami śmieje.
A to groszek pachnący, georginie i malwy,
Wymalowane słońcem w proste, włościańskie barwy.
Teraz kołysz się, kołysz, nierozumna głowo,
Że w ogródku niebiesko i płowo, i różowo.
Szukalem tego pogonia – niecierpliwie, proroczo,
A to mi z paru grządek ukazało się oczom.
Będę jeszcze w New Yorku, będę w Moskwie i Hadze,
Da Bóg, to i o Tokio, to i Tokio zawadzę.