Pieśń była hymnem szwajcarskich anarchistów, powstała w 1877 roku, funkcjonowała też pod tytułem „Krew naszą długo leją katy” (pierwszy wers pieśni). Nawiązuje do „Ody do młodości” Adama Mickiewicza (1798—1855), a także „Daremnych żalów” Adama Asnyka (1838—1897). Opublikowano ją po raz pierwszy w Genewie (Szwajcaria) w 1882 roku.
Autorem polskiego tekstu (1881) był lwowski poeta, publicysta, działacz społeczny i socjalistyczny Bolesław Czerwieński (1851-1888), muzykę zaś skomponował Jan Kozakiewicz, który wzorował się na znanej francuskiej pieśni komunardów „Le Drapeau Rouge”. Hymn hymn Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
Słowa pieśni tłumaczona na wiele języków (potwierdzone 12 języków). Jako ciekawostkę podaje się, że na język rosyjski tłumaczył pieśń bliski współpracownik Włodzimierza Lenina, Gleb Krzyżanowski, zaś na niemiecki – Róża Luksemburg. „Czerwony sztandar” był pieśnią niezwykle popularną właśnie w tych dwóch krajach (Rosja, Niemcy).
Krew naszą długo leją katy,
Wciąż płyną ludu gorzkie łzy.
Nadejdzie jednak dzień zapłaty,
Sędziami wówczas będziem my!
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.
Choć stare łotry, nocy dzieci,
Nawiązać chcą starganą nić,
Co złe, to w gruzy się rozleci,
Co dobre, wiecznie będzie żyć.
Dalej więc …
Porządek stary już się wali,
Żywotem dla nas jego zgon.
Będziemy wspólnie pracowali
I wspólny będzie pracy plon.
Dalej więc …
Hej, razem, bracia, do szeregu
Z jednaką myślą, z dłonią w dłoń!
Któż zdoła wstrzymać strumień w biegu,
Czyż jest na świecie taka broń?
Dalej więc …
Precz z tyranami, precz z zdziercami,
Niech zginie stary, podły świat!
My nowe życie stworzym sami
I nowy zaprowadzim ład.
Dalej więc