Alighieri Dante
(1265, Florencja, Włochy – wrzesień 1321, Rawenna, Włochy)
Włoski poeta, filozof i polityk.
Pochodził z rodziny drobnoszlacheckiej. Studiował retorykę, gramatykę, filozofię, literaturę oraz teologię.
Angażował się politycznie, należał do cechu lekarzy i aptekarzy. Walczył o uniezależnienie Florencji od papiestwa, należał do stronnictwa Białych Gwelfów. Po zwycięstwie Czarnych Gwelfów skazany został na wygnanie i przez 10 lat tułał się po kraju. Nigdy nie powrócił do rodzinnej Florencji, nigdy do niej nie wrócił, choć miał taką możliwość, zmarł w Rawennie i tam został pochowany. We Florencji wzniesiono mu symboliczny nagrobek w kościele Santa Croce.
Miał ogromny talent pisarski. Najwybitniejszym jego dziełem była „Boska komedia”. Utwór napisany został w języku włoskim. Odbija dążenia antyfeudalne i narodowe, sprzeczne z założeniami średniowiecznymi. Daje wyraz patriotyzmowi, podejmuje ostrą walkę z wrogami politycznymi, ówczesnymi feudałami. Tchnie iście renesansową wiarą w człowieka, troską o jego potrzeby i prawo do szczęścia.
W zbiorze „Nowe życie” przedstawił historię idealnej miłości do Beatrycze.
Dziełem, które zapewniło mu miejsce wśród wielkich tego świata jest poemat „Boska komedia”, napisany w latach 1307-1321, uznawany za włoski epos narodowy.