- „Dekameron” jest zbiorem 100 nowel.
- Napisany jest po włoku.
- Powstawał w latach 1349-1353.
- Wydany został w 1471 roku.
- Fabuła (akcja ramowa) stanowi częściowo nawiązanie do zarazy, która nawiedziła Florencję w 1348 roku.
- Tytuł oznacza „księgę 10 dni” i akcja książki rozgrywa się w dziesięciu dniach.
- „Dekameron” to utwór, gdzie wyraźnie widać wpływy humanizmu renesansowego.
- Przede wszystkim głównym bohaterem jest człowiek i wszystko, co z nim związane.
- Jest to realizacja maksymy „jestem człowiekiem , nic co ludzkie, nie jest mi obce”.
- Boccaccio pokazuje życie we wszelkich jego przejawach
- Tematyka zaczerpnięta zostala z różnych źródeł (antycznych, średniowiecznych i tradycji ludowej).
- Podbudowę wydarzeń stanowią fakty historyczne (epidemia zarazy we Florencji, w 1348 roku).
- Grupa 10 młodych ludzi (7 panien i 3 mężczyzn) podjęła decyzję o pozostaniu na pewien czas w willi pod miastem.
- Okres ten spędzali opowiadając różne historie, w sumie powstało 100 opowiadań.
- Najpopularniejszym ich tematem (motywem przewodnim) była miłość.
- Uczucie to rozpala zmysły, ale też uszlachetnia.
- Ale w opowiadaniach mamy także marzenia, pragnienia i żądze.
- Jest także ludzka zazdrość, nienawiść szlachetne i podłe uczynki.
- Miłość przedstawiona została nie tylko jako uczucie idealne, ale również fizyczne, erotyczne, zmysłowe pożądanie drugiego człowieka.
- Opowiadania gatunkowo są nowelami, a utwór „Sokół” zyskał miano klasycznego wzoru gatunku.
„Dekameron”n niektórych gorszy, niektórych bawi, innych prowokuje do refleksji nad ludzką naturą.