Według mnie autorka miała na celu przedstawienie czytelnikowi w jak najbardziej klarowny sposób społeczeństwa XIX w. Chciała ukazać różnorodność typów ludzkich, poglądów i idei. Doskonale przedstawiła genezę powstawania epoki pozytywistów i przez grę charakterów wysunęła dobre punkty nowego programu. Przedstawiła wartość pracy i poparła ją konkretnymi przykładami osób (Jan Bohatyrowicz). Oprócz tego w całej powieści pragnęła udowodnić, że ojczyzna to największa miłość. Poświęcenie i praca dla niej niejednokrotnie połączyła z wzorcami pozytywnymi, aby w ten sposób podnieść rangę jej ważności. Typy negatywne to często „fałszywi patrioci” i niejednokrotnie zmanierowani, zepsuci romantycy (Emilia). Wystąpienie tak odmiennych i czystych bohaterów to doskonały sposób na przekazywanie nowych poglądów, tworzenia nowego toku myślenia.
[ET]