- Wiersz „Dom” jest utworem bardzo osobistym.
- Już sam tytuł nawiązuje do symboli bezpieczeństwa.
- Dom bowiem to poukładany świat, który kojarzy się z miłością, ciepłem i radością.
- Ten przedstawiony w wierszu „płynie bez drzwi i okien” oraz „wali się”.
- Podmiot liryczny jest człowiekiem, który nie potrafi poskładać w sobie świata, uporządkować rzeczywistości.
- Życie staje się dla niego tylko anonimowym „nieczytelnym” dążeniem do śmierci, czyli „ostatniej stacji”.
Dom mój stoi bez drzwi i okien
czasem nawet już koło wieczora.
Wtedy kupuję klucz do windy
i zaczynam przez dom podróżować.
Znam te stacje. Już jeżdżę od roku.
Na nieczytelnym pierwszym piętrze
z nadmiaru myśli umarł mędrzec.
Wysoko podniósł kołnierz płaszcza.
Na nieczytelnym pierwszym piętrze.
Myśl mi zagraża. Cofam ręce
płynnością godną Heraklita.
Dom mój płynie bez dzwi i bez okien.
Dom mój płynie do ostatniej stacji.
Znowu czekasz na mnie jak przed rokiem.
Dom się wali. I tylko zostają
ciała nasze
pewne jak heksametr.