- Dosłownie kojarzy się z ciepłem, bezpieczeństwem, do którego się chętnie wraca.
- Uosobieniem domu i domowego ogniska jest Hestia, najstarsza córka Kronosa i Rei.
- Nie stawiano jej świątyń, nie budowano ołtarzy, ale w każdym greckim domu najświętszym miejscem było ognisko, płonące nieustannie w centralnym punkcie budynku.
- Dom to także symbol stosunku człowieka do dogmatów religijnych i miernik siły wiary do Boga, zbudowany na solidnych podstawach trwa mimo przeciwności losu.
- Dom kojarzy się ze szczęściem i zadowoleniem.
- Niekiedy jest postrzegany jako synonim zbytku i próżności właścicieli, stanowiący przedmiot zazdrości sąsiadów.
- Miejsce zamieszkania może być świadectwem nędzy społeczeństwa, symbolem upadku moralnego człowieka i jego upodlenia.
- Czasem kojarzy się z idealną i wytęsknioną ojczyzną (tak jawi się emigrantom).
- Może stać się też symbolem ojczyzny zagrożonej przez wroga, wymagającej gotowości jej obrony.
- Dom to zniszczony przez wojnę kraj, którego obywatele muszą na nowo uczyć się praworządności i troski o wspólne dobro.
- Dom może być też symbolem marzeń o nowej cywilizacji i szczęśliwym społeczeństwie.
- Być odzwierciedleniem mentalności jego mieszkańców, świadectwem ich stosunku do rzeczywistości.
- Staje się też symbolem poszukiwania sensu istnienia, podróży przez życie, próbą poznania istoty własnego „ja”.
- Odzwierciedla też dążenia i aspiracje młodego pokolenia, wobec którego młodzież przyjmuje różne postawy.
Odniesienia znaleźć można:
- „Nowy Testament”.
- W. Markowska, „Mity Greków i Rzymian”.
- J. Kochanowski, „Na dom w Czarnolesie”.
- I. Krasicki, „Żona modna”.
- A. Mickiewicza, „Pan Tadeusz”.
- S. Żeromski, „Przedwiośnie”.
- H. Balzak, „Ojciec Goriot”.
- W. Broniewski, „Bagnet na broń”.
- J. Tuwim, „Kwiaty polskie”.
- S. Mrożek, „Tango”.
- E. Lipska, „Dom spokojnej młodości”.
- E. Lipska, „Dom”.
Wg Słownika symboli literackich R. Kuleszewicza