Arthur Conan Doyle
(22 maja 1859 roku, Edynburg – 7 lipca 1930 roku, Crowbourgh)
Pisarz angielski ze zubożałej rodziny arystokratycznej, ukończył studia medyczne, pracował w zawodzie lekarza (okulistykę), zrezygnował z niej, gdy pisarstwo zaczęło przynosić mu dochody. Zaczął pisać już jako student. Debiutował w czasopiśmie „Journal Chambres”. Nazywany jest często ojcem powieści kryminalnej.
Był trzykrotnie żonaty, miał pięcioro dzieci, po śmierci pierwszej żony przeżył załamanie wiary w sens życia i zainteresowania swe skierował w stronę spirytyzmu.
Stworzył niezapomniane postaci angielskiego detektywa Sherlocka Holmesa i jego pomocnika doktora Johna Watsona. Największym przeciwnikiem Holmesa jest wybitny matematyk i zarazem opętany złem szaleniec, profesor Moriarty.
Conan Doyle przez całe życie był zafascynowany okultyzmem i spirytyzmem, pisał na ten temat polemiczne rozprawy, np. „Historię spirytyzmu” (1926).
Wydał (wybrane):
- „Studium w szkarłacie” 1887,
- „Białe bractwo” 1890,
- „Przygody Sherlocka Holmesa” 1891,
- „Pamiętnik Sherlocka Holmesa” 1894,
- „Wielka wojna burska” 1900,
- „Pies Baskerville’ów” 1902,
- „Powrót Sherlocka Holmesa” 1905,
- „Świat zaginiony” 1913,
- „Księga relacji o sherlocku Holmesie” 1927,