Stanisław Ludwik Dygat
(5 grudnia 1914, Warszawa – 29 stycznia 1978, Warszawa)
Pisarz , felietonista, dramaturg, scenarzysta filmowy.
Autor powieści i opowiadań, najczęściej prześmiewczo-rozrachunkowych, polemizujących z tradycją romantyczną.
Pochodził z rodziny polsko-francuskiej (dwa obywatelstwa).
Debiutował w 1938 roku opowiadaniem „Różowy kajecik”.
Dwukrotnie żonaty, z aktorkami: Władysławą Nawrocką i Kaliną Jędrusik.
Był człowiekiem niezwykle towarzyskim, centralną postacią życia artystycznego i towarzyskiego stolicy, miał wielu znajomych i przyjaciół ( pisarzy, filmowców, sportowców).
W chwilach nagonki na niego miał do nich żal, że nie stanęli w jego obronie.
Współpracował z czasopismami:
- „Kuźnica”,
- „Twórczość”,
- „Przegląd Kulturalny”,
- „Życie Literackie”,
- „Literatura”,
- „Polityka”.
- Był członkiem Związku Literatów Polskich.
Przez pewien czas był objęty absolutnym zakazem druku.
Twórczość:
Powieści:
- „Jezioro Bodeńskie” (1946),
- „Pożegnania” (1948),
- „Podróż” (1958),
- „Disneyland” (1965),
- „Karnawał” (1968),
- „Dworzec w Monachium” (1973).
Felietony i opowiadania:
- „Pola elizejskie” (1949),
- „Słotne wieczory” (1957),
- „Rozmyślania przy goleniu” (1959),
- „W cieniu Brooklynu” (1973)
- „Kołonotatnik” (1079),
- „Gucin” (1983).
Dramaty:
- „Zamach” (wraz z Tadeuszem Brezą, 1946)
- „Nowy Świętoszek” (wraz z Janem Kottem, 1950).)