- Utwór artystyczny o budowie fragmentarycznej.
- Całość niespójna, bez wyrazistych wyznaczników, bez początku i końca.
- Dzieło tworzone na zasadzie swobodnego doboru i układu części.
- Cechuje takie dzieło nieciągłość przedstawienia, możliwa jest więc nieskończona liczba odczytań jego sensów.
- Często utwór prezentuje trudne do przewidzenia możliwości znaczeniowe.
- Szczególna rola w odbiorze takiego dzieła przypada czytelnikowi.
- Dokonując interpretacji odbiorca analizuje je z różnych perspektyw.
- Niektórzy twierdzą, że praktycznie takim dziełem jest każdy utwór dopuszczający mnogość odczytań i interpretacji.
- Przeciwieństwo dzieła zamkniętego, skończonego, jednoznacznego i jasno określonego.
- Jest to typ utworu literatury XX wieku.
- Nazwę nadał mu eseista U. Eco, w książce „Dzieło otwarte”.