- Postawy ludzi
- śmierć wywołuje różne postawy, od egoizmu do współdziałania,
- w takich sytuacjach pojawia się często tzw. heroizm egzystencjalny.
- Odwołanie historyczne:
- epidemia dżumy (1347-1352) wskazała konieczność walki z tą straszną chorobą, ucząc ludzi ogromnej solidarności,
- medycyna nie potrafiła w dostatecznym stopniu sprostać temu zadaniu,
- duży wpływ miały już wówczas organizacje, które dostarczały leków, opiekowały się chorymi, dokonywały pochówki, pilnowały izolacji,
- władze miejskie miały szczególne prawa i przywileje podczas epidemii, realizowały też takie zadania jak organizacja szpitali, utrzymywanie personelu medycznego.
- Odwołania etyczne:
- trudna sytuacja wymagała heroizmu i solidarności,
- wzorem okazali się stoicy, ich rozumne postępowanie, umiejętności panowania nad emocjami,
- konieczna była też rezygnacja z przyjemności i ponoszenie ofiar, nawet z życia,
- stoicyzm zmodyfikowało chrześcijaństwo, gdzie postaw heroiczna wiązała się z poświęceniem osobistego szczęścia i odrzucenie dóbr doczesnych dla Boga, bowiem za trudy życia wierzący mieli otrzymać szczęście po śmierci,
- istotna kolejną etyką stała się etyka obowiązku (niechrześcijańska) wymagająca poświecenia dla celów wyższych,
- egzystencjalizm także podjął dyskurs nad postawą heroiczną, a baza stała się wolność.
- Odwołanie filozoficzne:
- każdy człowiek powinien podjąć wysiłek konfrontacji z trudnościami życia,
- to wpływa na budowanie własnej hierarchii wartości.