Edukacja czytelnicza ma swoją tradycję w szkole. Stanowiła już wcześniej część programu nauczania, najczęściej pod nazwą przysposobienie biblioteczne, przygotowujące ucznia do korzystania ze zbiorów szkolnej biblioteki. Ponieważ współczesna biblioteka coraz częściej staje się mediateką, a zbiorom książkowym i czasopismom towarzyszą nagrania dźwiękowe i filmowe, a także programy komputerowe i dyski multimedialne, pojawiła się konieczność rozszerzenia zadań edukacji bibliotecznej. Jest to niezbędne, jeśli chcemy, by uczniowie doceniali rolę książki, umieli w sposób świadomy korzystać ze zdobyczy współczesnej cywilizacji, nie zginął w natłoku informacji.
Szczególną wagę należy położyć jednak na edukację czytelniczą, dzięki której uwrażliwiamy na piękno i czystość języka polskiego i wprowadzamy w literaturę narodową i światową. Opowiadanie i czytanie bajek, wspólne oglądanie obrazków i czytanie literatury dziecięcej wspomaga rozwój intelektualny i moralny dziecka. Czytelnictwo, rozmowy i dyskusje na temat prze-czytanych książek pomagają w poznaniu siebie i innych ludzi. W rozwoju czytelnictwa ważną rolę odgrywa przykład rodziców czytających książki, funkcjonowanie interdyscyplinarnej pracowni, jaką jest biblioteka szkolna oraz edukacja czytelnicza prowadzona przez wszystkich nauczycieli. Czytelnictwa nie można zastąpić elektronicznymi środki przekazu. Wszyscy pedagodzy i rodzice winni kształtować trwałe zainteresowania czytelnicze i uczyć czytania tekstu ze zrozumieniem.