- „Evviva l’arte” obrazuje sytuację artysty z końca XIX wieku.
- Nie może on odnaleźć się w społeczeństwie, które tworzy klasy społeczne , biorąc pod uwagę stan materialny (majątek).
- Dla tego pokolenia jedynie sztuka stanowi jedyną ostoję, ocalałą na gruzach wartości.
- Biedny (najczęściej) artysta nie znajduje w takim społeczeństwie miejsca dla siebie.
- Czuje się wyalienowany, odrzucony, niezrozumiany.
- Pogodzenie się z dolą pariasa, towarzyszy wyniesienie sztuki na piedestał.
- Postrzega społeczeństwo jako grupę filistrów, czyli ludzi ograniczonych, bez żadnych wyższych aspiracji i zakłamanej moralności.
- Jakże więc tacy ludzie mogliby zrozumieć artystę, dumnego nagrodzonego przez boga talentem.
- Zawołanie „Niech żyje sztuka” to wyraz głębokiej wiary w sens pracy artystów, w ich twórczość, która dostarcza przeżyć estetycznych.
- Sztuka to przecież pewnego rodzaju religia, a artysta to kapłan, który u maluczkich nigdy nie znajdzie uznania.
- W tym oszalałym, chylącym się ku upadkowi świecie jedynie sztuka pozostaje wartością trwałą, prawdziwie wielką, pozostaje pasją, której warto się poświęcić.