William Cuthbert Faulkner
( 25 września 1897, New Albany, Missisipi, Stany Zjednoczone – 6 lipca 1962, Byhalia, Missisipi, Stany Zjednoczone)
Amerykański powieściopisarz, autor opowiadań i poeta.
Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1949.
Niski wzrost (165 cm) i mała waga uniemożliwiły mu karierę wojskową.
Miał nieoceniony wpływ na literaturę amerykańską.
Nigdy, jak wielu z jego pokolenia, nie porzucił swej ojczyzny.
Swoje pisarstwo związał z południem Stanów Zjednoczonych.
Tam toczy się akcja kilku jego powieści. W nich rekonstruował dzieje Południa od czasów wojny secesyjnej do współczesności.
Czytelnicy jego utworów nie poznają dziejów amerykańskiego Południa, ale razem z pisarzem koncentrować się będą na uniwersalnym problemie ludzkiego istnienia w określonych warunkach.
Faulkner traktował przeszłość, teraźniejszość i przyszłość jako nierozerwalną całość, bowiem losy człowieka splatają te trzy wymiary.
Zmarł nagle na
Wybrana twórczość:
- 1925 Kłamca
- 1926 Żołnierska zapłata,
- 1930 Kiedy umieram,
- 1930 Róża dla Emilii
- 1930 Czerwone liście
- 1931 Rozwód w Neapolu
- 1935 Wujek Willy
- 1935 Punkt zwrotny,
- 1938 Niepokonane
- 1940 Zaścianek,
- 1942 Dwóch żołnierzy
- 1949 Gambit
- 1954 Przypowieść,
- 1954 Mississippi
- 1955 Poranny wyścig
- 1955 Wielki las,
- 1957 Miast
- 1959 Rezydencja,
- 1962 Koniokrady,
- 1963 Czerwone liście