Francis Scott Fitzgerald
(24 września 1896, Saint Paul, Minnesota, Stany Zjednoczone – 21 grudnia 1940, Hollywood, Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone)
Amerykański pisarz, nowelista, scenarzysta filmowy.
Twórca szalonych lat dwudziestych, zwanych także epoką jazzu.
Jego utwory, na których piętno odcisnęły przemiany ideowo-moralne i obyczajowe w stosunkach amerykańskich w latach dwudziestych XX wieku, zjednały mu opinię kronikarza epoki jazzu.
Napisał pięć powieści, a także wiele opowiadań, w Polsce opublikowano pięć zbiorów:
- Historia jednego wyjazdu (1962),
- Odwiedziny w Babilonie (1963),
- Piękność Południa i inne opowiadania (1981),
- Popołudnie pisarza i inne opowiadania (1989),
- Ciekawy przypadek Benjamina Buttona i inne opowiadania (2008).
Głównym bohaterem jego powieści i opowiadań jest „wspaniała Ameryka”.
Jak sam pisał „młode pokolenie zastało świat bez ideałów i wartosci, bez wiary, bez gruntu pod nogami”.
W swej najbardziej znanej powieści melancholijnej „Wielki Gatsby” z 1925 roku pokazał środowisko ekscentrycznych, niefrasobliwych bogaczy, których świat wypełnia pustka. Postać tytułowa , Jay Gatsby, to typowa ofiara pogoni za spełnieniem amerykańskiego snu. Gatsby przegrywa, gdyż kierują nim romantyczne uczucia, które mają się nijak do korupcji i fałszu bogatej burżuazji.
Podobne doświadczenie miał sam pisarz, a jego ekstrawagancki tryb życia miał wpływ na jego rodzinę, co żona przepłaciła nieuleczalna choroba psychiczna, a on popadł w alkoholizm i depresję.