Gustawe Flaubert
(12 grudnia 1821, Rouen, Francja – 8 maja 1880, Croisset)
Powieściopisarz francuski, uważany za pierwszego przedstawiciela naturalizmu i jednego z największych mistrzów literatury francuskiej XIX wieku, jego imię jest często zmieniane na polskiego Gustawa.
Pierwsze próby literackie podejmował już jako ośmioletnie dziecko.
Studiował prawo, wiele podróżował.
Jego utwory odzwierciedlają dążenie do najwyższej doskonałości formy i języka przy możliwie największym obiektywizmie opisu.
Był głosicielem hasła „Sztuka dla sztuki”.
Najsłynniejsza jego powieść to „Pani Bovary” (1862), pierwsze z dojrzałych jego dzieł.
Inne znane utwory pisarza to:
- „Salammbo” (1862),
- „Szkoła uczuć” (1869),
- „Kuszenie św. Antoniego” (1874).