Max Frisch
(15 maja 1911, Zurych, Szwajcaria – 4 kwietnia 1991, Zurych, Szwajcaria)
Szwajcarski architekt, prozaik, dramaturg i dziennikarz.
Germanista, słuchacz wykładów z psychologii i historii sztuki Carla Gustawa Junga.
W jego kręgu zainteresowań była problematyka społeczno-polityczna.
Potępiał faszyzm i inne przejawy totalitaryzmu, dyktatorstwa.
Światową sławę przyniosły mu powieści przedstawiające współczesnego człowieka , jego uwarunkowania i ograniczenia społeczne oraz wpływ na jego życie technokratycznej cywilizacji, problemy z tożsamością, zapisywane często w formie osobistego pamiętnika.
Uznawany za jednego z najważniejszych twórców współczesnej literatury.
Członkiem pisarskiego stowarzyszenia Gruppe Olten.
Wybrana twórczość:
- „Santa Cruz” (1944),
- „Teraz śpiewają oni znowu” (1946),
- „Chiński mur” (1947),
- „Kiedy wojna zbliżała się do końca” (1949),
- „Don Juan, czyli miłość do geometrii” (1953),
- „Stiller (Stiller) (1954),
- „Homo Faber: relacja” (1957),
- „Biedermann i podpalacze” (1958),
- „Andorra” (1961),
- „Powiedzmy Gantenbein” (1964),
- „Biografia” (1967)
- „Montauk” (1975),
- „Tryptyk” (1978).