- Głównym zagadnieniem utworu jest analiza skomplikowanego uczucia, które powoduje śmierć dwóch osób.
- Miłość zobrazowana została jako siła determinująca niezgodne z etyką i prawem czyny człowieka (np. Leila, mężatka, żona Hassana zdradza go z Giaurem, Hassan zabija niewierną żonę, jest to jednak zgodne z prawem muzułmańskim, dla chrześcijanina to grzech ciężki, Giaur zabija Hassana i nie odczuwa żadnych wyrzutów sumienia).
- Wszystkie te osoby znajdują usprawiedliwienie dla swych czynów.
- Jest to świadectwem wagi i siły miłości, jaką przypisywali jej romantycy.
- Uważano, że stoi ona ponad prawem i rozgrzesza nawet niegodne czyny człowieka.
- Traktowano ją jako coś, czemu można poświęcić życie.
- Ponadczasowość uczucia podkreślają senne mary i zwidy, prześladujące Giaura w klasztorze.
- Wydaje mu się, że w czasie snu dochodzi do spotkań z ukochaną.
- Powoduje to dodatkowy ból, ale miłość (szczególnie ta romantyczna) wiąże się z cierpieniem.
- Zarówno samo uczucie, jak i obiekt nim obdarzany, ma wymiar idealny.
- Dla Giaura Leila jest wyjątkowo piękna, a jej urok zniewala każdego kto z nią obcuje.
- Wg poety (portów romantycznych!) to kobieta decyduje o rozwoju lub zaniku uczuć.
- Jest to rodzaj oskarżenia kobiet o dominująca nad mężczyznami siłę sprawczą.