Giaur i Werter [bohaterowie romantyczni]

W epoce romantyzmu dużą rolę odegrał bohater występujący w utworach wybitnych pisarzy odznaczał się cechami, których dotychczas nie posiadały żadne jednostki literackie. Przede wszystkim był indywidualistą i życiowe rozterki przeżywał sam, w swoim oderwanym od rzeczywistości świecie. Miłości, których doświadczał były zazwyczaj nieszczęśliwe, pełne smutku, goryczy i pozbawione szczęśliwego zakończenia. W XIX w. typowy wizerunek bohatera romantycznego stworzyli w swych utworach G.G. Byron i W. Goethe. Postacie ukazane w ich utworach stanowiły wzór wielu pisarzy. Bohaterowie wymienionych utworów posiadają wszystkie cechy charakterystyczne dla romantyków.
I tak Giaur tytułowy bohater powieści poetyckiej Byrona traci np. kochankę, która została zamordowana przez męża. Gotowy jest zrobić wszystko, aby pomścić śmierć swojej „miłości”. Zabija Hassana – męża Leilli, ale to mu nie wystarcza. Cierpi nadal i nie wie jak ma dalej żyć. Zamyka się w sobie i wstępuje do klasztoru. W swych działaniach jest osamotniony i próbuje samodzielnie rozwiązać kłopoty. Jednak nie jest w stanie, gdyż jest samotny, zbuntowany wobec świata i coraz bardziej pogrąża się w swym nieszczęściu. W ostatecznej rozgrywce z życiem, przegrywa. Nie zaspokoił potrzeby doznania prawdziwej miłości, odwrócił się od otoczenia.
Bohaterem o podobnych cechach, lecz trochę inaczej pojmującym świat jest Werter – główna postać powieści Goethego. Podobnie jak Giaur przeżywa nieszczęśliwą miłość, która tak naprawdę nie jest tragiczna. Werter zakochuje się w kobiecie, która jest już zaręczona i tym samym skazuje siebie na miłosne niepowodzenie. Wie, że jest na przegranej pozycji, lecz ciągle łudzi się, że uda mu się ją zdobyć. W przeciwieństwie do Bohatera Byrona, Werter nie odcina się od rzeczywistości, nie zamyka się w sobie i przebywa ze swą ukochaną do końca swych dni. Daje mu to nadzieję, że może pewnego dnia złączy się z kobietą swych marzeń i upojeń. Jak przystało na bohatera romantycznego jest indywidualistą i próbuje rozwiązać dręczące go sprawy sam. Mimo, iż przebywa wśród przyjaciół nie daje odczuć, że dzieje się z nim cos niedobrego. Przed dokładnie zaplanowana śmiercią porządkuje wszystkie swe sprawy, nie chce przysparzać kłopotów bliski. Jest tak bezgranicznie zakochany, że powoli odchodzi od zmysłów. W stanie całkowitego zaćmienia miłością popełnia samobójstwo poddając się w ten sposób uczuciom i życiu.
Z pewnością możemy powiedzieć, że Giaur i Werter to bohaterowie romantyczni. Obaj przezywali nieszczęśliwą miłość, starali się borykać z nią sami oraz ponieśli klęskę, gdyż nie doznali prawdziwej miłości, która skończyłaby się szczęśliwie. Oprócz wielu wspólnych cech i zachowań różnili się w pojmowaniu miłości.
Giaur był gotów zrobić wszystko, aby pomścić swą kochankę. Reprezentował dwuznaczną postawę: był okrutny i brutalny, kiedy szukał zemsty, potrafił zabić, z kolei wobec osoby, którą kochał opiekuńczy, troskliwy i wierny. Natomiast Werter od początku do końca reprezentuje łatwą do określenia postawę. Zakochuje się w kobiecie, jest jej wierny, oddany, gotowy do poświęceń, ale zawsze kontrolujący swe zachowanie i nie posuwający się poza wyznaczone granice. Gdy widzi, że nie może jej zdobyć wraca myślami do wspólnych spotkań z ukochaną, analizuje jej słowa, ruchy, zachowanie. Jest melancholijny, romantyczny, odznacza się głębią uczucia i wrażliwością. Jednak jako bohater romantyczny buntuje się wobec panującym poglądom odbierając sobie życie. Giaur jest odzwierciedleniem jak i przeciwieństwem Wertera. Również jak on umie kochać, obdarzać uczuciem, jest marzycielem i ……. w sobie człowiekiem, ale potrafi także nienawidzić, walczyć bez skrupułów oraz zadawać ból, do czego Werter nie był zdolny. Giaur nie troszczył się o ludzi stających mu na przeszkodzie, usuwał ich z całą bezwzględnością. Był zaślepiony uczuciem tak mocno, że nie kontrolował swych poczynań.
Werter potrafił wybaczać i kochać swych wrogów (Alberta).był bardziej opanowany i okiełznany.
Moim zdaniem obie postacie zbyt szybko poddają się swym niepowodzeniom, przyczyniając się w ten sposób do powiększenia grona nieudaczników i osób łatwo się poddających co nie oznacza, że ich postawy nie wskazują na typowe zachowania bohaterów romantycznych z góry skazanych na niepowodzenie.


[TL]