Luis de Gongora
Luis de Góngora y Argote
(11 lipca 1561, Kordoba, Hiszpania – 24 maja 1627, Kordoba, Hiszpania)
Hiszpański poeta, jeden z czołowych przedstawicieli europejskiego baroku.
Kapelan króla Filipa III.
Nielubiany, pogardzany, wyśmiewany, poniżany przez wielu mu współczesnych twórców popadł na długie zapomnienie (ok. 300 lat).
Tworzył dzieła wykorzystując „zagmatwany” styl, zwany od jego nazwiska gongoryzmem.
Znany był głownie z niezwykłej inwencji w wymyślaniu neologizmów oraz z fakty, że zamiast nazywać rzeczy po imieniu, tworzył wyszukane metafory.
Krytycy dzielą jego twórczość na dwa okresy, określając je jako:
- „książę światła”, kiedy zaczynał od poezji, były to głównie były to głównie sonety i romance oraz inne lekkie formy wierszowane,
- „książę ciemności”, okres zapoczątkowany około roku 1610, kiedy to wykorzystywał przede wszystkim akcenty erudycyjne, tworzą hermetyczne wiersze, trudne do zrozumienia, to własnie stało się powodem niełaski twórcy przez okres trzech stuleci.