- Podmiotem lirycznym (można go utożsamić z poetą) jest człowiek dorosły, obserwator zachowań chłopca nad szklanką gorącego mleka.
- Młody człowiek pragnie jak najszybciej znaleźć się na podwórku, bo czekają na niego przyjaciele i zabawa w Indian.
- Chłopak jest zrozpaczony, bo musi wypić mleko, którego tak naprawdę nie znosi.
- Banalna sytuacja, w domu musi wykonywać „rozkazy” dorosłych i pić znienawidzone mleko.
- Ta szklanka mleka staje się dla chłopca ogromnną przeszkodą.
- Na podwórku jest wodzem, przywódcą Indian, tam czuje się mężczyzną, kimś naprawdę nieustraszonym.
- Wiersz składa się z trzech strof.
- W pierwszej powtarza się wielokrotnie słowo mleko, użyte w różnych formach.
- Rymy mają nieregularny układ.
- Każdy wers to jednak 8 sylab.
- W każdym wersie występuje regularna liczba sylab akcentowanych.
- Wymienione wyżej cechy decydują, że jest to wiersz sylabotoniczny.
Gorące mleko
Każą pić gorące mleko,
Chłopca mdli na widok mleka.
W gardle więźnie spazm wściekłości:
Nie chcę mleka! Nie chcę mleka!
Zęby w odmęt zieloności
Rozwierzganą wtargnąć bandą,
Na chłopczyka przed werandą
Czterech dzikich Siouxow czeka.
W parujące, z kożuchami,
Dmucha wódz ich zrozpaczony.
Rozpluskaną szklanką mleka
Wolny obłok niebem goni.