Seweryn Goszczyński
(4 listopada 1801, Ilince, Serbia – 25 lutego 1876, Lwów, Ukraina)
Polski pisarz i poeta polski romantyczny, „przedstawiciel ukraińskiej szkoły poetów”, działacz społeczny, rewolucjonista.
Znany jest także jako publicysta i pełen poświęcenia działacz polityczny, uczestnik ataku na Belweder 29 listopada 1830 roku, współzałożyciel na terenie Galicji tajnego Stowarzyszenia Ludu Polskiego.
Na emigracji – demokrata, zbliżony do Towarzystwa Demokratycznego, a później towiańczyk.
Pisał wiersze o tematyce rewolucyjnej („Uczta zemsty”, „Muzyka wojskowa”) i patriotycznej („Pobudka” 1831).
Jego głównym dziełem jest powieść poetycka „Zamek kaniowski (1828), stworzona na motywach z powstania ludu ukraińskiego w 1768 roku (tzw. koliszczyzny).
Jako publicysta napisał m. in. rozprawę „Nowa epoka poezji polskiej” (1835), w której zaatakował twórczość Aleksandra Fredry za literacki kosmopolityzm i rzekome uleganie pseudoklasycznym gustom, co spowodowało zamilknięcie Fredry na ponad 15 lat i tworzenie „do szuflady”.
Jest także autorem powieści „Król zamczyska” (1840), zlokalizowanej fabularnie w zamku Odrzykoń koło Krosna (tam też toczy się akcja „Zemsty” Aleksandra Fredry).