„Granica” Zofii Nałkowskiej [narracja i narrator]

Świat przedstawiony w powieści prezentuje narrator trzecioosobowy.

Ma on bardzo różny stosunek do prezentowanych zjawisk, wydarzń, okoliczności i pojawiających się postaci. Bywa więc:

  • obiektywny,
  • krytyczny,
  • ironiczny,
  • sarkastyczny.

Pisarka wykorzystuje  też narrację z punktu widzenia poszczegónych bohaterów. Zabieg ten nazywany jest techniką punktów widzenia. Pozwala on pokazać rzeczywostość wielowymiarowo, oddając wszelkie blaski i cienie. Dzięki temu czytelnik ma okazję  poznać psychologiczne rozterki poszczególnych bohaterów, ich uczucia i przeżycia.

W  powieści Nałkowska realizuje założenia powieści psychologicznej.

Stara się, by sposób obrazowania pozostawił ślad w świadomości czytelników.

Fabua powieści stanowi pretekst do rozpatrywania wnętrza człowieka, zawiłości ludzkiej psychiki.

W powieści występuje mowa zależna, niezależna i pozornie zależna, co jest skutkiem przyjęcia wskazanych wcześniej kategorii narracyjnych.

W „Granicy”  pisarka zastosowała zabieg swoistego dialogu między racjami bohaterów i narratora.