Świat przedstawiony w powieści prezentuje narrator trzecioosobowy.
Ma on bardzo różny stosunek do prezentowanych zjawisk, wydarzń, okoliczności i pojawiających się postaci. Bywa więc:
- obiektywny,
- krytyczny,
- ironiczny,
- sarkastyczny.
Pisarka wykorzystuje też narrację z punktu widzenia poszczegónych bohaterów. Zabieg ten nazywany jest techniką punktów widzenia. Pozwala on pokazać rzeczywostość wielowymiarowo, oddając wszelkie blaski i cienie. Dzięki temu czytelnik ma okazję poznać psychologiczne rozterki poszczególnych bohaterów, ich uczucia i przeżycia.
W powieści Nałkowska realizuje założenia powieści psychologicznej.
Stara się, by sposób obrazowania pozostawił ślad w świadomości czytelników.
Fabua powieści stanowi pretekst do rozpatrywania wnętrza człowieka, zawiłości ludzkiej psychiki.
W powieści występuje mowa zależna, niezależna i pozornie zależna, co jest skutkiem przyjęcia wskazanych wcześniej kategorii narracyjnych.
W „Granicy” pisarka zastosowała zabieg swoistego dialogu między racjami bohaterów i narratora.