Hartwig Julia

Julia Hartwig

(14.08.1921,  Lublin – 14.07.2017, Gouldsboro, Pensylwania, USA)

 

 

Polska poetka, eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego.

Ojciec był fotografem, a rodzina do 1918 roku mieszkała na terenie Rosji, uciekła do Polski przed bolszewikami, Julia był najmłodsza z rodzeństwa, uczyła się szkole podstawowej przy archikatedrze w Lublinie, następnie w gimnazjum im. Unii Lubelskiej, maturę zdała w 1939 roku, w okresie okupacji działała w konspiracji, na tajnych kompletach UW studiowała filologię i romanistykę, po wojnie studiowała we Francji (stypendium rządu francuskiego), działała w dziale kulturalnym Ambasady Polskiej w Paryżu.

Debiutowała w 1936 roku w piśmie literackim „W Słońce”, po wojnie publikowała swoje utwory w „Wyborze wierszy poetów lubelskich”,   „Nowej Kulturze”, „Świecie”, „Poezji”,”Odrodzeniu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Twórczości”, „Kresach”, „NaGłos”, „Zeszytach Literackich”, „Odrze”, „Więzi”, „Kwartalniku Artystycznym”, w latach 1952–1969 pisała słuchowiska nadawane w Polskim Radiu, później (1970–1974) wraz przebywała z mężem Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, uczestniczyła w  International Writing Program, wykładała na Drake University oraz University of Ottawa i Carleton University.

Inspiruje się poezją francuską oraz amerykańską. Wydała niewiele tomików poetyckich, ale są na tyle znaczące, że zapewniają jej trwałe miejsce w literaturze. W swoich wierszach często podejmuje dialog z tradycją.

Częstym motywem jej wierszy jest odwołanie do tradycji i pamięci o ludziach, a także pejzaże i malarstwo. W utworach dotyczacych egzystencji ludzi współczesnych poetka nakreśla całościowy obraz kondycji ludzkiej.

Wybrane utwory to:

POEZJA

  • „Pożegnania” (1956),
  • „Czuwanie” (1978),
  • „Czułość” (1992),
  • „Zawsze od nowa” (1999),
  • „Nie ma odpowiedzi” (2001),
  • „Błyski” (2002),
  • „Bez pożegnania” (2004),
  • „To wróci” (2007),
  • „Jasne niejasne” (2009),
  • „Wiersze wybrane” (2010),
  • „Gorzkie żale” (2011),
  • „Zapisane” (2013),
  • „Spojrzenie” (2016).

POEMATY PROZĄ

  •  „Mówiąc nie tylko do siebie” (2003),

SZKICE

  • „Pisane przy oknie” (2004),

KSIĄŻKI DLA DZIECI

  •  „Pierwsze przygody Poziomki” (1961).

Julię  Hartwig tłumaczono na francuski, angielski, niemiecki, włoski, rosyjski, grecki, węgierski, fiński, litewski, serbski, holenderski, flamandzki.