- Heksametr, specjalny rodzaj wersu stosowany w starożytnych eposach bohaterskich, szczególnie przez Homera.
- Z języka greckiego „heks” oznacza sześć.
- Ten podniosły wiersz antyczny występował w w eposach w klasycznej grece i łacinie.
- Zbudowany jest z 6 stóp, czyli najmniejszych powtarzających się regularnie rytmicznych cząstek wersu.
- Ośrodkiem stopy jest samogłoska długa (w grece klasycznej istniało nieznane dzisiejszej polszczyźnie zjawisko iloczasu, polegające na wymawianiu głosek krócej lub dłużej).
- Wzorzec polskiego heksametru to dzieło Adama Mickiewicza (np. w „Pieśni Wajdeloty” czy „Konradzie Wallenrodzie”).
- Wiersz o takiej konstrukcji jest używany w celu stylizacji, zwłaszcza nadania utworowi cech patetycznych i upodobnienia go do tonacji starożytnych poematów.
- Tworzenie polskiego heksametru polega na użyciu w kolejnych wersach sześciu stóp rytmicznych, przy czym powinny być one trochejami lub daktylami.
- Cechy polskiego heksametru to: *wiersz rytmiczny, *występuje sześć akcentów w każdym wersie.*wersy liczą od 13 do 17 sylab, *akcent w tych wersach pada zawsze na pierwszą sylabę i w niezmiennym układzie na piątą i druga od końca.
