Bodzentyńska uważana jest za najstarszą z ulic w Kielcach. Jej nazwa została wymieniona już w XVII wieku w dokumentach kościelnych, tj. inwentarzu biskupim, dokładnie w spisie z 1668 roku. Była jedną z wylotowych ulic miasta. Obok niej wspomniany został również Rynek kielecki. Nazwa wiązała się z kierunkiem, w którym prowadziła, czyli do Bodzentyna, początkowo nazywanego Bożęcinem. Stare widokówki (koloryzowana i czarno–biała) przedstawiają tę ulicę. Warto wspomnieć, że zmieniała ona kilka razy swą nazwę, nazywano ją Bodzęcką, dlatego też pisownia na pocztówkach jest niepoprawna (Borzęcka przez „rz”). Bodzentyńską stała się po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. W okresie okupacji znalazła się w obrębie getta żydowskiego. Ponownie zmieniła swą nazwę po zakończeniu II wojny światowej, kiedy nadano jej nazwę Armii Czerwonej, do obecnej (Bodzentyńska) wróciła w 1989 roku. Ulica zawsze miała swój klimat. W kamienicy narożnej mieściło się na początku XX wieku żeńskie gimnazjum dziewczęce Emilii Znojkiewiczowej, kontynuatorką tradycji ówczesnej szkoły stało ta szkoła zaczątkiem szkoły im. Królowej Jadwigi. W wielu lokalach mieściły się sklepy, zakłady usługowe, piekarnie, zakłady rzeźnicze. Tu także było przez lata miejsce targowisko. Remont ulicy został przeprowadzony w 2002 roku, założono wówczas oświetlenie, wymieniono także nawierzchnię ulicy, zachowując bruk, nazywany „kocimi łbami”. Nie zmienia się od lat zwarta zabudowa, kamienice są parterowe i jednopiętrowe. Ulica krzyżuje się z ulicą Wesołą, placem św. Wojciecha i Kościuszki i Aleją IX Wieków Kielc. Ciekawe budowle to zabytkowy spichlerz z XVIII wieku, klasycystyczny dworek (I połowa XIX wieku), kiedyś budynek mieszkalny sióstr zakonnych, obecnie biblioteka parafialna, a także cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja.
Stare pocztówki z witryny Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Kielcach).
