Hobbici, niziołki – jedna z inteligentnych ras zamieszkujących stworzoną przez J. R. R. Tolkiena mitologię Śródziemia. Hobbici cechowali się niskim wzrostem i krępą posturą. Hobbici prawdopodobnie byli spokrewnieni z ludźmi. Ich dokładne pochodzenie nie jest znane. Hobbici zwani byli również niziołkami ze względu na mały wzrost.
Hobbici mieszkali w norach. Nie były to jednak nory wyjątkowo szkaradne, wilgotne, zagrzybione i cuchnące pleśnią. Były to nory hobbitów – czyli nory z wygodami. Typowa nora hobbita wyglądała jak skrzyżowanie jaskini z luksusowym mieszkaniem .
Miała okrągłe drzwi, zazwyczaj zielone z mosiężną klamką po środku. Prowadziły one do holu na kształt tunelu, ale nie był on wykuty z gołej skały; tylko wyłożony boazerią i chodnikiem na kafelkowej podłodze. Po drodze można było spotkać politurowane krzesła oraz wieszaki na płaszcze, ponieważ hobbici lubili gości. Tunel był długi i wił się w zakrętach. Hobbici nie uznawali schodów, wszystkie pomieszczenia były na jednym piętrze. Najlepsze pokoje zawsze znajdowały się po lewej stronie.
Niskie sufity sugerowały o tym, że hobbici byli małego wzrostu. Od krasnoludów różnili się tylko tym, że nie nosili brody. Mieli tendencję do nadmiernego tycia. Ich charakterystyczne kolory ubrań to zielony i żółty, ale nie pogardzali też różnymi kolorami.
W dużej części nie uprawiali czarów. Chyba, że czarami można uznać sztukę bezszelestnego oraz błyskawicznego znikania, gdy duzi ludzie hałasują w lesie jakby stado bawołów.
Nie zakładali butów dlatego, że od urodzenia mieli stopy opatrzone twardą i zrogowaciałą podeszwą. Porastały je bujne i ciemne włosy – podobnie jak te na głowie – mieli długie, zręczne, chude palce i poczciwe twarze. Śmiali się dużo, serdecznie w głębokiej tonacji.
Spędzali czas głównie na zabawach, łakomstwie, gromadzeniu zapasów i przyjmowaniu gości. Prowadzili osiadły tryb życia. Lubili gotować i smacznie jeść, czytać książki i odpoczywać na wygodnych fotelach.
Autor: Dominika, Natalia
