- Impresjonizm to sposób obrazowania utrwalający w utworze chwile ulotne, indywidualne, trudne do uchwycenia.
- To rejestracja trudnych do nazwania wrażeń i stanów psychicznych.
- Wiąże się z malarską „wrażeniowością”.
Cechy:
- Barwność widzenia (uwrażliwienie na kolor).
- Muzyczność (eksperymenty dźwiękowe).
- Podmiotowość widzenia (zapis nastroju podmiotu lirycznego, liryczny emocjonalny opis).
- W Polsce impresjonizm zapoczątkował S. Witkiewicz.
- Przykładem mogą być utwory „Lato w Połądze”, „Tatry w śniegu”, „Na przełęczy”.
- Malarskie spojrzenie rzeczywistości odnaleźć można w twórczości F. Faleńskiego, M. Konopnickiej, A. Asnyka./
- W Młodej Polsce impresjonistyczne spojrzenie prezentowali: K. Przerwa-Tetmajer, J. Kasprowicz, A. Lange, L. Staff.
- W dramacie stosował impresjonistyczne obrazy S. Wyspiański oraz T. Miciński.
- Pojawia się również w powieściach S. Żeromskiego, W. Berenta.