- Słownictwo jest „najruchliwszą”, najmniej ustabilizowaną dziedziną języka.
- Zmiany słownikowe różnią sie zasadniczo od przeobrażeń gramatycznych.
- Wywołuję je na ogół bodźce zewnętrzne (społeczne, gospodarcze), w znacznie zaś mniejszym stopniu decydują o nich czynniki wewnątrzsystemowe.
- Rozwój słownictwa stanowi niejako lustrzane odbicie przeobrażeń rzeczywistości.
- Zanik jakiś zjawisk pociąga za sobą automatycznie wyjście z obiegu odpowiednich nazw.
- Przykładem mogą być stare nazwy odzieży, np.:
- kontusz,
- bekiesza,
- delia,
- dolman,
- żupan,
- mantyla.
- Pojawienie się nowych przedmiotów jest jednoznaczne ze wzbogaceniem zasobu słownego o ich nazwy, np.
- poduszkowiec,
- odkurzacz,
- satelita.
- Działają jednak ewolucji słownictwa i pewne tendencje ogólne, niezależne od doraźnych potrzeb nazywania określonych zjawisk.
- W ich powstawaniu można dopatrzyć się bodźców, które działają w zakresie odmiany wyrazów i w składni, co znaczy o dążności do precyzji i tendencji do ekonomiczności struktur językowych.