- Indywidualne przestankowanie pisarz.
- Służy przede wszystkim jego własnej ekspresji językowej, często wykraczającej poza obowiązujące normy.
Przykład:
- K. Tetmajer – „Patrzę ze szczytu w dal: i jakaś dziwna mię pochwyca bez brzegu i bez dna tęsknica, niewysłowiony żal…”