Twórcą tej lubianej pieśni był hrabia Władysław Tarnowski (1836–1878), poeta, dramaturg i muzyk, używający pseudonimu „Ernest Buława”. Pierwotny tekst nawiązywał do powstania styczniowego, potem kilkakrotnie ulegał zmianom. Zmieniał sie także tytuł utworu, pierwszy brzmiał „Pieśń żołnierza”, funkcjonował także jako „Marsz żołnierzy Langiewicza”, najczęściej jednak tytułowano ją pierwszym wersem tekstu. Popularności nie traciła od chwili powstania, w trakcie I wojny światowej, kilkakrotnie „przerabiana” śpiewana była przez polskich ułanów i tytułowana jako „Marsz ułański”. Melodia powstała w oparciu o ludową pieśń węgierską.
Jak to na wojence ładnie, /bis
Kiedy ułan z konia spadnie. /bis
Koledzy go nie żałują, /bis
Jeszcze końmi potratują. /bis
Rotmistrz z listy go wymaże, /bis
Wachmistrz trumnę zrobić każe. /bis
A za jego młode lata, /bis
Zagra trąbka trata ta ta. /bis
A za jego trudy, znoje /bis
Wystrzelą mu trzy naboje. /bis
Tylko grudy zaburczały, /bis
Chorągiewki zafurczały. /bis
Śpij kolego – twarde łoże, /bis
Obaczym się jutro może. /bis
Śpij kolego, a w tym grobie, /bis
Niech się Polska przyśni tobie! /bis