Jer

• Jedna z dwóch półsamogłosek, tzw. jer miękki lub jer twardy.
• Ma w języku prasłowiańskim, w określonych pozycjach wartość zgłoskotwórczą (tworzy sylaby).
• Jery istniały jeszcze w języku starosłowiańskim i występowały w wyrazach w tzw. pozycji słabej (jer słaby) lub mocnej (jer mocny).
• Jery słabe zanikły, zaś jery mocne uległy wokalizacji, czyli przeszły w pełne samogłoski.
• W zależności od pozycji fonetycznej jery we wszystkich językach słowiańskich albo zanikły albo zwokalizowały się do XIII wieku.
• Wokalizacja jerów następowała regularnie w tzw. pozycji mocnej, czyli wówczas gdy dany jer znajdował sie w sylabie poprzedzającej sylabę z jerem słabym.
• W języku polski  oba jery przekształciły się w samogłoskę „e”, jer twardy zwokalizował się na „e” z poprzedzającą spółgłoską twardą, zaś jer miękki na „e” z poprzedzającą spółgłoską miękką.