- Wiersz z gatunku liryki opisowo-refleksyjnej.
- Jego tematem jest człowieczy los.
- Pretekstem do rozmyślań jest jesień.
- Podmiot liryczny jest marzycielem, a będąc w nastroju refleksyjno-melancholijnym snuje opowieść o życiu.
- Poeta przedstawia ludzkie życie jak pory roku.
- Mówi o przemijaniu (opadanie liści z drzew), chwilach radości i smutku.
- Snuje refleksje nad nieprzemijającą pamięcią, o tych których już wśród nas nie ma („mały listek ostatni”).
- Poeta zastosował środki stylistyczne, m. in. przenośnie (np. „ogrody rudej jesieni”), epitety (np. „uśmiechem ciepłym i smutnym”).
- Wiersz to 3 czterowersowe zwrotki, każda po 8 sylab, bez rymów i znaków przestankowych.
Zanurzać zanurzać się
w ogrody rudej jesieni
i liście zrywać kolejno
jakby godziny istnienia
Chodzić od drzewa do drzewa
od bólu i znowu do bólu
cichutko krokiem cierpienia
by wiatru nie zbudzić ze snu
I liście zrywać bez żalu
z uśmiechem ciepłym i smutnym
a mały listek ostatni
zostawić komuś i umrzeć