Styl urzędowy – ma zastosowanie w pismach urzędowych, zarządzeniach, przepisach, podaniach, protokołach itp., cechy charakterystyczne to: precyzyjność wypowiedzi i bezosobowy charakter (nieosobowe czasowniki, np. trzeba…, sporządzono…, nakazuje się …), schematyczne zwroty, precyzja, bezosobowość, stała kompozycja (np. podania), specyficzne słownictwo (prawne, ekonomiczne itp.), język suchy, pozbawiony ekspresywności.
Styl naukowy – wykorzystywany w pracach naukowych, rozprawach, referatach, wykładach; cechy charakterystyczne to profesjonalne słownictwo (specjalistyczne, odpowiednie dla danej dziedziny nauki), wzory, symbole, precyzyjny język, brak ozdobników, czyli środków stylistycznych, język jasny i precyzyjny, obiektywny, używa się głównie zdań złożonych, konieczne przypisy przy wprowadzanych cytatach, tj. skomplikowanej składni.
Styl popularnonaukowy – typ stylu naukowego, styl podręcznikowy, prasowy, słownictwo prostsze, bardziej przystępne niż w stylu naukowym, zrozumiałe dla przeciętnych ludzi, barwniejsze.
Styl publicystyczny – występuje w wypowiedziach o charakterze informacyjnym, ma nastawienie informacyjne i perswazyjne, w artykułach prasowych; a charakterystyczne cechy to: precyzja, zwięzłość, zrozumiałe słownictwo, sugestywność, zróżnicowanie stylistyczne, występowanie związków frazeologicznych, zazwyczaj sugestywne obrazowanie, emocjonalność i wyraziste sformułowania, występowanie terminów z różnych dziedzin.
Styl artystyczny – w literaturze, oryginalny, indywidualny, nacechowany środkami stylistycznymi, ma za zadanie wpływać na emocje, sugerować i wywoływać sugestywny obraz rzeczywistości.
Styl retoryczny (styl przemówień, wystąpień), stosowany w wystąpieniach publicznych, w trakcie wygłaszania przemówień, wykładów czy kazań kościelnych, zawiera wiele apostrof, a także innych figur retorycznych (m.in. pytań retorycznych, anafor, antytez, powtórzeń czy wykrzyknień) oraz środków stylistycznych, wyrazów nacechowanych uczuciowo.
Styl potoczny – stosowany w powszechnej komunikacji, gdzie zastosowanie znajduje słownictwo potoczne, wiele powtórzeń, skrótowość, wyrazy o różnym zabarwieniu uczuciowym, liczne uproszczenia i regionalizmy.