- Wiersz ze zbioru „Kronika olsztyńska”.
- Zaliczany do gatunku liryki opisowo-refleksyjnej.
- Składa sie z 3 czterowersowych strof, z rymami dokładnymi (np. obłoki-zatoki) i niedokładnymi (np. daleko-brzegom).
- Tematem wiersza jest piękno świata i wielka przygoda.
- Osoba opowiadająca mówi w pierwszej osobie liczby mnogiej, jest przedstawicielem całej grupy przyjaciół.
- To ona snuje cudowne wakacyjne plany o wyprawie w nieznane (1 zwrotka), odkrywaniu nowych ryb, gwiazd i miejsc (2 zwrotka), nadaniu nowych rzeczom nowych nazw (3 zwrotka).
- Te nowości można też wiązać z młodością i odkrywaniem wszystkiego, co nieznane, a także z dojrzewaniem i wkraczaniem w dorosłe życie.
- Poeta zastosował epitety(np. „nowe brzegi”) i przenośnie (np.”serce przyrody”).
Jutro popłyniemy daleko
Jeszcze dalej niż te obłoki,
Pokłonimy się nowym brzegom,
Odkryjemy nowe zatoki;
Nowe ryby znajdziemy w jeziorach,
Nowe gwiazdy złowimy w niebie,
Popłyniemy daleko, daleko,
Jak najdalej, jak najdalej przed siebie.
Starym borom nowe damy imię,
Nowe ptaki znajdziemy i wody,
Posłuchamy, jak bije olbrzymie,
Zielone serce przyrody.