Intonacja (kadencja, melodyka) ma charakter logiczny i polega na nadaniu tekstowi melodyjności, poprzez zmienną modulację głosu, różny sposób akcentowania wyrazów i zdań, w celu wyrażenia emocji, oddania specyficznego charakteru wypowiedzi. Szczególne zastosowanie znajduje w teatrze jako znaczący środek ekspresji aktorskiej.
Na podstawie przebiegu intonacji w wypowiedziach możemy zorientować się w rozczłonkowaniu na zdania oraz w charakterze zdań ze względu na cel wypowiedzi. Nagromadzenie w wypowiedzi (wierszu) zdań pytających i rozkazujących powoduje, że mamy do czynienia:
- z przewagą intonacji rosnącej (dla zdań pytających),
- intonacji opadającej (dla zdań rozkazujących).
Intonacja pełni funkcję stylistyczną i znamionuje nasz różny stosunek do wypowiadanych treści, np. radość, złość, zniecierpliwienie.
Intonacja przeważnie towarzyszy akcentowi zdaniowemu, gdyż mówiący pragnie uwydatnić najważniejsze wyrazy wszelkimi możliwymi sposobami, a więc także za pomocą szczególnej siły wydechu i za pomocą zmiany wysokości tonu.